50 lat temu rozpoczęła się budowa huty „Katowice”. Pierwszą łopatę na budowie metalurgicznego kombinatu wbito 15 kwietnia 1972 r.

Decyzja o umiejscowieniu huty między Gołonogiem, ówczesnymi Ząbkowicami Będzińskimi, Łośniem i Strzemieszycami zapadła na początku grudnia 1971 r., podczas VI zjazdu PZPR. 15 kwietnia 1972 r., jak określono to w poetyce tamtej epoki, „wbito pierwszą symboliczną łopatę w podwaliny współczesnego polskiego hutnictwa”. Po tym pełną parą ruszyła budowa.

Huta rozpoczęła działalność w 1976 r. 2 grudnia rozpalono wielki piec, a dzień później po raz pierwszy spłynęła z niego surówka. 10 grudnia ruszyła stalownia, gdzie następnego dnia wytopiono pierwszą stal.

Budowa huty, a także jej późniejsza praca na pełnych obrotach, to elementy, które wywarły duży wpływ na Dąbrowę Górniczą i ościenne miasta. Kombinat zmienił region, ściągnął do pracy rzesze ludzi z wszystkich stron Polski. Wokół niego wyrosły inne przedsiębiorstwa, osiedla, drogi czy szkoły. W latach 70. i 80. huta Katowice była „perełką” polskiego przemysłu. Po 1989r. musiała zmierzyć się z nowymi wyzwaniami, stawić czoła wymaganiom gospodarki rynkowej i dynamicznie zmieniającym się technologiom. Choć produkcja już nie jest taka jak kiedyś i ubyło też pracowników, huta ciągle funkcjonuje. Niemal każdy dąbrowianin ma w rodzinie lub wśród bliskich kogoś, kto był lub jest z nią związany.