Przejdź do menu głównego Przejdź do wyszukiwarki Przejdź do treści

Dostępne skróty klawiszowe:

  • Tab Przejście do następnego elementu możliwego do kliknięcia.
  • Shift + Tab Przejście do poprzedniego elementu możliwego do kliknięcia.
  • Enter Wykonanie domyślnej akcji.
  • ALT + 1 Przejście do menu głównego.
  • ALT + 2 Przejście do treści.
  • Ctrl + Alt + + Powiększenie rozmiaru czcionki.
  • Ctrl + Alt + - Pomniejszenie rozmiaru czcionki.
  • Ctrl + Alt + 0 Przywrócenie domyślnego rozmiaru czcionki.
  • Ctrl + Alt + C Włączenie/wyłączenie trybu kontrastowego.
  • Ctrl + Alt + H Przejście do strony głównej.
29 stycznia 2025

Sobiesław Zasada Honorowym Obywatelem Dąbrowy Górniczej

Drukuj

Ekonomista, przedsiębiorca i kierowca rajdowy. Zwycięzca 148 rajdów. Trzykrotny Rajdowy Mistrz Europy. Trzykrotny Rajdowy Wicemistrz Europy i ośmiokrotny Rajdowy Mistrz Polski. Człowiek, który od lat podkreśla, że choć nie mieszka już w Dąbrowie Górniczej, to zajmuje ona w jego sercu miejsce szczególne. Szczególne były też okoliczności, w których Sobiesław Zasada otrzymał akt nadania  tytułu Honorowego Obywatela Miasta Dąbrowa Górnicza.

Radni Rady Miejskiej w Dąbrowie Górniczej byli jednomyślni w decyzji o przyznaniu dwunastego w historii miasta tytułu honorowego obywatela. Akt nadania prezydent Marcin Bazylak przekazał Sobiesławowi Zasadzie osobiście podczas gali z okazji 95. urodzin Jubilata.

– Osiągnięcia Sobiesława Zasady są dowodem nie tylko talentu, ale także determinacji i pasji, które inspirują kolejne pokolenia. Jest autorem wielu książek, w tym poradników poradników dotyczących bezpiecznej jazdy autem oraz pomysłodawcą „jazdy na suwak” i życzeń „szerokiej drogi” – podkreśla prezydent Marcin Bazylak.

Lista sukcesów Sobiesława Zasady jest długa. Poza wymienionymi na wstępie dokonaniami, był on uczestnikiem największych rajdów świata, m.in: Londyn – Sydney, Londyn – Meksyk, Safari, Monte Carlo, Pucharu Alp, Acropolis, Tysiąca Jezior i wielu innych, a w 2021 roku, startując w Rajdzie Safari w Kenii, został najstarszym zawodnikiem, który wystartował w rajdowych mistrzostwach świata.

– Jestem przekonany, że również mistrzostwo świata było w jego zasięgu, ale kiedy Sobiesław Zasada święcił swoje sukcesy nie było jeszcze rozgrywanych Rajdowych Mistrzostw Świata, a europejski czempionat był najwyższym trofeum możliwym do zdobycia – dodaje prezydent Dąbrowy Górniczej.

Za swoje dokonania Sobiesław Zasada został odznaczony przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a także Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim tego orderu. Pięciokrotnie otrzymał Złoty Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”.

HONOROWI OBYWATELE DĄBROWY GÓRNICZEJ

ADAM MARCELI PIWOWAR

  • Rok nadania 1923.
  • Doktor, geolog, podróżnik, założyciel dąbrowskiego oddziału Towarzystwa Kultury Polskiej.
  • Urodził się 29.10.1874 roku, zmarł 01.02.1939 roku w Dąbrowie Górniczej.

Absolwent prywatnego gimnazjum w Miechowie. Jeden z pierwszych absolwentów dąbrowskiej szkoły górniczej (1896). W Dąbrowie Górniczej od 1902 roku, po ukończeniu Uniwersytetu w Zurychu, gdzie otrzymał tytuł doktora geologii.

Aresztowany 16.04.1903 roku przez Rosjan pod zarzutem przestępstw politycznych. Osadzony w więzieniu w Piotrkowie, a następnie w X-tym Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Zesłaniec syberyjski. Przebywał pięć lat w Archangielsku. Zorganizował wyprawę polarną do Nowej Ziemi, podczas której dokonał licznych odkryć geograficznych i geologicznych.

Podczas powrotu do kraju, zostaje ciężko ranny w głowę. Po opuszczeniu szpitala w Archangielsku, osiada na stałe w Dąbrowie. W 1907 roku wraz z Adamem Przesmyckim zakłada w Zagłębiu Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. W 1914 roku wstąpił do Związku Strzeleckiego, następnie został żołnierzem Legionów Polskich. Z polecenia Józefa Piłsudskiego pełni funkcję komisarza Rządu Narodowego na Zagłębie Dąbrowskie. Współtworzył administrację terenową i zagłębiowski oddział Legionów Polskich.. Był Prezydentem Miasta wybranym na zebraniu Rady Miejskiej w sierpniu 1917 roku. Sprawował tą funkcję do roku 1923.

Został odznaczony orderem Polonia Restituta przez Prezydenta RP. W 1923 Rada Miejska Dąbrowy Górniczej nadała mu honorowe obywatelstwo miasta.

Zmarł w rodzinnym domu w Dąbrowie Górniczej przy ul. Kołłątaja 21. Pochowany na starym cmentarzu na ul. Starocmentarnej w Dąbrowie Górniczej. Tablica pamiątkowa poświęcona Adamowi Piwowarowi znajduje się w sali głównej budynku Muzeum Miejskiego „SZTYGARKA”.

ZENON CHMIELEWSKI, ps. „MIRSKI”

  • Rok nadania 1990. 
  • 21 grudnia 1895 roku w Szczutowie w powiecie Rypin. Zm. 29 września 1993 r. w Dąbrowie Górniczej (brak informacji o miejscu pochówku).

Po ukończonych studiach prawniczych, jako 34-latek na stałe przeprowadził się do Dąbrowy Górniczej. Po otworzeniu własnej kancelarii adwokackiej, wyrobił sobie renomę znakomitego adwokata, który bezinteresownie broni oskarżonych w procesach politycznych. Więźniom oraz ich rodzinom udzielał bezinteresownej pomocy. Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej zaangażował się w pracę społeczną w Zagłębiowskim Oddziale Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela.

Podczas wojny przebywał w Warszawie, gdzie jako członek Kadry Polski Niepodległej, brał czynny udział w walkach, za co został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Po wojnie wrócił do Dąbrowy Górniczej, gdzie kontynuował pracę adwokata, prowadząc jednocześnie działalność społeczną. Przyczynił się do zainteresowania władz miejskich pozostałościami dawnego cmentarza żydowskiego.

Jego zasługi w dziele odzyskania niepodległości oraz za pracę społeczno-zawodową otrzymał wiele znaczących odznaczeń, m.in. Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Oficerskim OOP, Krzyżem Kawalerskim OOP, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Medalem za Warszawę 1939 – 1945, Medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata.

Prof. ANTONI FELICJAN PILARZ

  • Rok nadania 1991 – Uchwała Nr XIV/108/91.
  • Fizyk, pedagog.
  • Rodowity dąbrowianin, urodził się 9 czerwca 1907 roku, zm. 13 marca 1996.

W 1926 roku ukończył Dąbrowskie Gimnazjum Państwowe, po czym wyjechał do Poznania, by tam na wydziale matematyczno-fizycznym Uniwersytetu Poznańskiego, kontynuować naukę. Po ukończeniu studiów wrócił do rodzinnego miasta, by rozpocząć pracę jako nauczyciel w liceum im. Łukasińskiego.

Podczas wojny prowadził tajne nauczanie. Po wyzwoleniu miasta, 28 stycznia 1945 roku, od podstaw zorganizował naukę w liceum im. Łukasińskiego. Następnie rozpoczął pracę jako nauczyciel matematyki i fizyki w Państwowej Szkole Górniczo-Hutniczej. Jednocześnie obejmował stanowisko kierownika i dyrektora pedagogicznego gimnazjum. Za swoją działalność pedagogiczno-wychowawczą otrzymał tytuł profesora.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Edukacji Narodowej.

Spoczywa na cmentarzu pw. NMP Anielskiej przy ul. 11 listopada w Dąbrowie Górniczej .

Prof. EDWARD CIOK

  • Rok nadania 1991.
  • Geolog, profesor.
  • Urodził się 10 października 1909 roku w Łagiszy, zm. 8 marca 1995 w Warszawie.

Jako 20-latek rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Górniczo-Hutniczej, popularnie zwaną „Sztygarką”. Jako jej absolwent, zaczął jako asystent prowadzić zajęcia na wydziale górniczym. Wkrótce zaczął samodzielnie prowadzić zajęcia z zakresu mineralogii z petrografią, geologii oraz nauki o złożach surowców mineralnych. Sam też nadal dokształcał się, zdobywając nowe kwalifikacje zawodowe. Przez dwa lata, od 1937 do 1939 roku, studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskim.

Tuż po wojnie znów rozpoczął naukę na krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej, tym razem wybierając Wydział Geologiczno-Poszukawczy, na którym uzyskał tytuł magistra geologii. W 1956 roku Centralna Komisja Kwalifikacyjna Pracowników Nauki przyznała Edwardowi Ciukowi tytuł naukowy docenta. Natomiast w 1972 roku Rada Państwa przyznała Edwardowi Ciukowi tytuł profesora nadzwyczajnego nauk przyrodniczych. Pracował, jako kierownik działu w Instytucie Geologicznym w Warszawie.

Badania profesora Ciuka nad węglonośnością trzeciorzędu Polski wraz z jego całym dorobkiem naukowym, stawiają go na czele polskich znawców tego działu geologii. Będąc tak wybitnym ekspertem w swojej dziedzinie, został powołany na członka Polskiej Akademii Nauk i eksperta Organizacji Narodów Zjednoczonych. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Geologicznego, autorem i współautorem ponad 150 publikacji, ponad 350 opracowań archiwalnych i kilkuset ekspertyz, opinii, koreferatów oraz recenzji. Przeszedł na emeryturę w 1979, nadal pracując jako konsultant naukowy.

Za swoją działalność górniczą odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski a pod koniec życia złotymi odznakami „Zasłużony dla Polskiej Geologii” i „Zasłużony dla Energetyki”.

Spoczywa na cmentarzu Warszawa Brudno.

Prof. dr hab. KAZIMIERZ IMIELIŃSKI

  • Rok nadania 1997.
  • Seksuolog, profesor nauk medycznych.
  • Urodził się 6 grudnia 1929 w Dąbrowie Górniczej, gdzie mieszkał do chwili uzyskania matury, zm. 16 lipca 2010.

Dyplom lekarski uzyskał w 1954 roku na Akademii Medycznej w Krakowie. Był pionierem polskiej seksuologii. W 1963 r. komisja powołana przez Studium Doskonalenia Kadr Lekarskich w Warszawie nadała Imielińskiemu po raz pierwszy w Polsce tytuł specjalisty seksuologa, w 1971 r. przeprowadził on pierwszy przewód habilitacyjny z seksuologii (w Akademii Medycznej w Krakowie). Był wieloletnim kierownikiem Zakładu Seksuologii i Patologii Więzi Międzyludzkich Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie. Był również organizatorem pierwszej polskiej akademickiej placówki seksuologicznej – Zakładu Seksuologii w krakowskiej AM.

W 1990 roku założył i został prezesem Polskiej Akademii Medycyny, która skupia głównie profesorów medycyny o zainteresowaniach humanistycznych, ale także filozofów, prawników, psychologów i przedstawicieli innych nauk humanistycznych – autorytetów moralnych i naukowych. Pełnił również funkcję prezydenta Światowej Akademii Medycyny im. Alberta Schweitzera. jest autorem 260 rozpraw naukowych oraz autorem i współautorem 73 książek.

Został odznaczony w 2004 r. Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał 56 Doktoratów Honoris Causa nadanych przez uczelnie z 24 państw, na czterech kontynentach, jest też Honorowym Profesorem 18 zagranicznych uniwersytetów. Za swoje wyjątkowe zasługi Kazimierz Imieliński był trzykrotnie nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla. Jako jeden z dwudziestu ludzi na świecie posiada Złoty Medal Medicus Magnus. Natomiast Złoty Wielki Medal Alberta Schweitzera oprócz profesora posiadają tylko cztery osoby na świecie.

Spoczywa na cmentarzu w Warszawie.

ZBIGNIEW HENRYK MERES

  • Rok nadania 2001 – Uchwała Nr XLVII/800/2001.
  • Urzędnik, polityk, generał brygadier.
  • Urodzony 18 stycznia 1952 roku w Dąbrowie Górniczej, zmarł 14 listopada 2023 w Piekarach Śląskich

Ukończył studia w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w Warszawie. Następnie pracował w komendach rejonowych straży w Chorzowie i Dąbrowie Górniczej. W 1990 został powołany na stanowisko komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w Katowicach. W sierpniu 1997 mianowano go nadbrygadierem. Od tego też roku do 2002 pełnił funkcję komendanta głównego PSP.

Przez kilka miesięcy pracował w MSWiA, następnie do 2007 był zastępcą prezydenta Piekar Śląskich. Dowodził wieloma akcjami ratowniczo-gaśniczymi. Jest współtwórcą krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. Wiceprezes Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP. Społecznik. Senator RP VI kadencji. Od lipca 2008 do marca 2009 wchodził w skład Rady Służby Publicznej przy Prezesie Rady Ministrów. 2 kwietnia 2009 został powołany na członka Rady Służby Cywilnej.

Wyróżniony tytułem honorowego obywatela Sandomierza i Dąbrowy Górniczej. W 2001 otrzymał Krzyż Oficera Orderu Odrodzenia Polski.

Spoczywa na cmentarzu pw. NMP Anielskiej przy ul. 11 listopada w Dąbrowie Górniczej.

WINCENTY BERNASIK

  • Rok nadania 2005.10.28.
  • Podharcmistrz, poeta.
  • Urodzony 06.10.1905 roku w Dąbrowie Górniczej, zmarł 26.07.1941 w Oświęcimiu.

Pseudonim „Witeź” i „Wierszuł”. Urodzony w dąbrowskiej rodzinie górniczej. Aktywny działacz Szarych Szeregów, Związku Orła Białego, uczestnik walk i działań konspiracyjnych na terenach Dąbrowy Górniczej podczas II wojny światowej. Działał w 39 Zagłębiowskiej Drużynie Harcerskiej w Gołonogu. Autor hymnu tej drużyny. Pracownik kopalni „Flora” w Gołonogu

W 1939 roku zorganizował punkt opatrunkowy w kopalni Flora, oraz punkt obrony przeciwlotniczej na wieży kościelnej w Gołonogu. Po opanowaniu miasta przez Niemców, miał być przerzucony przez „zieloną granicę” na Węgry. 01.05.1940 zorganizował  strajk w kopalni Flora ,został aresztowany 26.02.1941 roku a następnie stracony w obozie oświęcimskim. 11-go listopada 2005 roku został mu nadany pośmiertnie tytuł Honorowego Obywatela Dąbrowy Górniczej.

Na murach Hufca ZHP przy ulicy Królowej Jadwigi odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą jego osobie.

MICHAŁ SPISAK

  • Rok nadania 2010.04.28.
  • Urodzony 14 września 1914 roku w Dąbrowie Górniczej, zmarł 29 stycznia 1965 w Paryżu

Studiował w katowickim konserwatorium u Kazimierza Sikorskiego, w 1937 wyjechał do Paryża, gdzie studiował u Nadii Boulanger. We Francji zamieszkał na stałe. Komponował głównie utwory instrumentalne, stanowiące wręcz wzorcowy przykład neoklasycyzmu. Po II wojnie światowej był kilkakrotnie w Dąbrowie Górniczej. W kraju zachowała się po Spisaku bogata korespondencja z takimi sławami jak choćby: Grzegorz Fitelberg, Henryk Mikołaj Górecki, Jan Ekier czy  Stefan Kisielewski, przechowywana m.in. w: Archiwum Śląskiej Kultury Muzycznej AM w Katowicach, Archiwum Kompozytorów Polskich w Bibliotece UW czy Bibliotece Narodowej. Z korespondencji tej można wyczytać m.in., że wspomnienie rodzinnego miasta towarzyszyło Michałowi Spisakowi przez całe życie.

Laureat wielu światowych konkursów muzycznych. Za „Serenadę na orkiestrę smyczkową” został wyróżniony I nagrodą na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Brukseli w 1953 roku. W 1955 roku wygrał konkurs na „Hymn olimpijski”. W 1957 roku zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. Królowej Elżbiety za „Concerto Giocoso”. Od roku 2006 w Dąbrowie Górniczej odbywa się Konkurs Muzyczny im. Michała Spisaka (w roku 2006 o zasięgu ogólnopolskim, następnie międzynarodowy). W 2010 roku Michał Spisak uchwałą Rady Miejskiej został Honorowym Obywatelem Dąbrowy Górniczej. Uroczystość nadania tytułu odbyła się podczas koncertu inaugurującego IV edycję międzynarodowego konkursu muzycznego w obecności jedynego spadkobiercy Michała Spisaka – Philippe Callies i gościa honorowego koncertu Wojciecha Kilara, znającego osobiście pochodzącego z Dąbrowy kompozytora.

Pochowany na paryskim Cmentarzu Montmartre. 12 października 2012 przy Zespole Szkół Muzycznych im. Michała Spisaka odbyła się uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej przedstawiającej sylwetkę wybitnego polskiego kompozytora Michała Spisaka.

KAZIMIERZ KALAGA

  • Rok nadania 2011.10.26.
  • Podharcmistrz, nauczyciel.
  • Urodził się 21. 11. 1930 roku w Krasnym na Wileńszczyźnie, zmarł 3 maja 2014.

W szkolnictwie pracował 41 lat jako nauczyciel matematyki oraz przez 6 lat pełnił funkcję zastępcy dyrektora w Zespole Szkół Ekonomicznych w Dąbrowie Górniczej. Przez ostatnie lata pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Historycznej przy Komendzie Hufca Związku Harcerstwa Polskiego w Dąbrowie Górniczej, jak również był członkiem Komisji Historycznej przy Komendzie Chorągwi w Katowicach. Po raz pierwszy w 1994 r., w 50. rocznicę przeprowadzenia przez żołnierzy batalionu „Parasol” akcji specjalnej „Koppe”, zorganizował uroczystość patriotyczną poświęconą temu wydarzeniu. Od tego czasu w pierwszej połowie lipca organizowane są dwudniowe uroczystości. Rozpoczynają się zawsze w Krakowie obok pomnika Czynu Zbrojnego Żołnierzy Polski Walczącej.

W 1993 roku zainicjował miejskie obchody święta niepodległości, które uroczyście są obchodzone przez mieszkańców miasta. Jednocześnie był autorem wielu publikacji dotyczących wydarzeń historycznych naszego kraju, miasta i regionu. Uczestniczył w uroczystościach związanych z wydarzeniami historycznymi nie tylko w naszym mieście i regionie ale również w Warszawie, Krakowie, Udorzu, Olkuszu, reprezentując tym samym Dąbrowę Górniczą. Z jego inicjatywy został odnowiony grób płk pilota Michała Bokalskiego, mieszczący się na cmentarzu przy parafii św. Antoniego w Dąbrowie Górniczej.

26 października 2011 roku na sesji Rady Miejskiej Dąbrowy Górniczej otrzymał tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Dąbrowa Górnicza”. Akt nadania wręczono podczas uroczystości niepodległościowych obchodów w Bazylice Matki Boskiej Anielskiej 11 listopada 2011 roku.Ważniejsze nagrody, wyróżnienia i odznaki: Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego (1973) ; Złoty Krzyż Zasługi (1975) ; Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984) ; Medal „Pro Memoria” Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych za wybitne zasługi w utrwalaniu pamięci o ludziach i ich czynach w walce o niepodległość Polski podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu (2005) ; Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2006) ; Medal 65-lecia Powstania Oddziału do Zadań Specjalnych Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej „Parasol”.

Spoczywa w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym w Ząbkowicach.

GRZEGORZ AUGUSTYNIK

  • Rok nadania 2012.10.24.
  • Ksiądz prałat, działacz społeczno – kulturalny.
  • 25 listopada 1847 w Zagórzu, zm. 10 listopada 1929 w Krakowie

Z Dąbrową Górniczą  związany był od 01 czerwca 1897 roku, kiedy to decyzją biskupa kieleckiego objął obowiązki  proboszcza   w kościele pod wezwaniem św. Aleksandra I Papieża i Męczennika. W tym czasie Dąbrowa stanowiła już samodzielną parafię,  która 5 lutego 1891  została wydzielona z parafii Św. Trójcy w Będzinie. Doświadczenie w kierowaniu probostwem zdobywał przez 14 lat  w parafii pod wezwaniem  Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny we Włoszczowej. Włoszczowa, tak jak i Dąbrowa znajdowała się pod zaborem rosyjskim i ks. Augustynik wiedział, że urzędnicy carscy nie tolerują krzewienia polskości w jakichkolwiek postaci, bo za czytanie po Polsku carskich ukazów i szerzenia czci Św. Stanisława Kostki został sądzony za zdradę państwa rosyjskiego.

Dwukrotnie był proboszczem parafii Matki Boskiej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej (1897-1902 i 1906-1916), gdzie rozwinął intensywną działalność duszpasterską i społeczno-kulturalną. W 1911 roku Stowarzyszenie Robotników Chrześcijańskich przy parafii, na którego czele stał ks. Grzegorz Augustynik, zakupiło działkę przy dawnej ulicy Staropocztowej, na której wybudowano budynek z salą widowiskową, która odtąd służyła jako miejsce spotkań członków stowarzyszenia. Na sali widowiskowej organizowane były różnego rodzaju wykłady i pogadanki. W budynku tym mieściła się także biblioteka oraz kółko teatralne. Został budowniczym kościoła Matki Boskiej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej. Założył między innymi Stowarzyszenie Biednych Chrześcijan, które prowadziło później trzy ochronki dla dzieci. Wybudował też ochronkę przy kościele, gdzie około dwustu dzieci znalazło dach nad głową i jedzenie. Założył też Stowarzyszenie św. Zyty, które zajmowało się opieką nad służącymi i pomocami domowymi. Przedstawiciele tego stowarzyszenia opiekowali się młodymi dziewczynami, które przyjeżdżały do miasta w poszukiwaniu pracy.

Za działalność w służbie Kościoła otrzymał w 1908 r. odznaczenie papieskie Pro Ecclesia et Pontifice, natomiast w 1914 r. został mianowany prałatem domowym papieża Piusa XI. 21 grudnia 1906 otrzymał tytuł honorowego kanonika kolegiaty kaliskiej. Został także odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1929) i Krzyżem Legionowym. Otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Włoszczowy nadany ok. 1929 r. i tytuł honorowego obywatela miasta Dąbrowy Górniczej odebrany podczas mszy świętej w rocznicę Odzyskania Niepodległości odprawionej w bazylice NMP Anielskiej, przez księdza kustosza Andrzeja Stasiaka z rąk Prezydenta Miasta Zbigniewa Podrazy oraz Przewodniczącej Rady Miasta Agnieszki Pasternak.

Pochowany w kaplicy Porcjunkuli przy sanktuarium Matki Bożej Anielskiej, którą na pamiątkę otrzymania odpustu wybudował w 1913 roku. Tablica pamiątkowa upamiętniającego budowniczego pierwszego kościoła znajduje się w Kościele pw. Matki Boskiej Anielskiej (nawa główna).

PIOTR KOSIŃ

  • Rok nadania 2018.09.12.
  • Lotnik, żołnierz Polskich Sił zbrojnych na Zachodzie.
  • 29 maja 1916 r. w Dąbrowie Górniczej, zmarł 31 grudnia 2011 r.

Uczęszczał do Szkoły Powszechnej nr 5 przy ul. Konopnickiej, później do Szkoły Technicznej w Sosnowcu. W 1937 r. został urzędnikiem dąbrowskiego magistratu. W 1938 r. otrzymał powołanie do wojska, rozpoczął służbę w 2 Pułku Lotniczym w Krakowie. W styczniu 1943 r. wykonał swój ostatni lot bojowy. Ogólnie na swoim koncie miał 32 loty bojowe. Po wojnie nie wrócił do kraju, o kolegach którzy zdecydowali się na ten krok nic nie było wiadomo, nie przychodziły żadne wiadomości. Konspiracyjnie otrzymał informację z domu, że rodzina nie jest gotowa na jego przyjęcie. Zrozumiał, że nie może wrócić.

Począwszy od 1932 r. należał do Związku Harcerstwa Polskiego oraz Związku Strzeleckiego pełniąc wiele odpowiedzialnych funkcji (zastępowy, skarbnik, przyboczny drużyny i drużynowy drużyny im. Jana III Sobieskiego w Dąbrowie Górniczej). O tym, jak ważną rolę pełnił w tych patriotycznych organizacjach świadczy fakt, że po 1939 r. był przez długi okres poszukiwany przez Niemców. Po wojnie pierwszy raz przyjechał do Polski około 1960 r., kiedy stalinowski terror na ogromną skalę ustał. Później wielokrotnie ponownie odwiedzał kraj i rodzinne strony. Ostatecznie po 63 latach pobytu na obczyźnie 21 października 2002 r. powrócił na stałe. Osiadł w Dąbrowie Górniczej, gdzie mieszkał do końca życia.

Kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari, trzykrotnie uhonorowany Krzyżem Walecznych, odznaczeniami lotniczymi Polski i Wielkiej Brytanii. We wrześniu 2018 roku Rada Miejska pośmiertnie nadała tytuł Honorowego Obywatela Dąbrowy Górniczej Piotrowi Kosiniowi. Starania o takie uhonorowanie dąbrowianina podjęli reprezentanci Towarzystwa Przyjaciół Dąbrowy Górniczej. Uroczyste wręczenie aktu nadania jego najbliższym, miało miejsce 11 listopada w Pałacu Kultury Zagłębia, podczas obchodów Święta Niepodległości.

Pochowany został w rodzinnym grobowcu na cmentarzu pw. NMP Anielskiej  przy ul. 11 Listopada w Dąbrowie Górniczej.

 

Czytaj więcej

Wiadomości

Ogłoszenie prezydenta Dąbrowy Górniczej

Strona główna

Modernizacja obiektów CSiR-u w Strzemieszycach i w parku Zielona

Kultura

W kinowej sali jak na koncercie. Dawid Podsiadło „zagra” w PKZ

Wiadomości

Dąbrowska Akcja Zima 2025